kendi yalnızlığımızda boğulurken..yapmamamız gereken fedakarlıklarda bulunmanın pişmanlıklarıyla mı sürükleniriz..Üf çok kişisel gelişim kitapları başlangıcı gibi.insan bazen insan olduğunu unutuyor.Oysa bencilliğe, kıskançlığa,korkuya,sömürüye,kine,nefrete..alışmış olması lazım.biz hata yapmayı seviyoruz yada hata yapanı.kusursuzluk mutlu etmez ki..
insanların derneklerde,huzur evlerinde çalışması,doktor olmak istemesi başkalarına değil kendilerine yardım edebilmek için olduğunu fark etmek zor değil.
çivisi çıkmış düzenin bir parçasıyız ve sıyrılamıyoruz.bir yandan da inanılmaz gelenekmiş görenekmiş fasilitelerine bayılıyoruz. şimdi düşündüm de miras olarak annemden alıp soyumun devamına bırakabileceğim muz dilimleme aparatı,vişne çekirdeği çıkartma makinesi,elmayı dilimlemeden soyma düzeneği var,çok şanslılar bizim çektiğimiz sıkıntıları çekmeyecekler..alın teri değil miras.
insanların derneklerde,huzur evlerinde çalışması,doktor olmak istemesi başkalarına değil kendilerine yardım edebilmek için olduğunu fark etmek zor değil.
çivisi çıkmış düzenin bir parçasıyız ve sıyrılamıyoruz.bir yandan da inanılmaz gelenekmiş görenekmiş fasilitelerine bayılıyoruz. şimdi düşündüm de miras olarak annemden alıp soyumun devamına bırakabileceğim muz dilimleme aparatı,vişne çekirdeği çıkartma makinesi,elmayı dilimlemeden soyma düzeneği var,çok şanslılar bizim çektiğimiz sıkıntıları çekmeyecekler..alın teri değil miras.
